قریب به 20 سال پیش، الکس زتل از آزمایشگاه ملی لورنس برکلی موفق شد ماده‌ جدیدی را سنتز کند که پیش از آن دیده نشده بود: نانولوله‌های نیترید بور. این نانولوله‌ها مستحکم‌ترین و سبک‌ترین ماده‌ای هستند که تا کنون شناخته شده‌اند. از دیگر ویژگی‌های این نانولوله‌ها، رسانایی گرمایی بالا و مقاومت در برابر مواد شیمیایی است. اخیراً یک شرکت نوپا، لیسانس تولید این ماده را خریداری کرده است تا بتواند این نانولوله‌ها را برای استفاده تجاری تولید کند.
شرکت بی‌ان‌ان‌تی (BNNT)، یک شرکت نوپا در ویرجینیا بوده که فناوری انحصاری برای تولید نانولوله‌ با کیفیت بالا به منظور استفاده در حوزه هوافضا دارد. این نانولوله‌ها که به صورت انبوه تولید می‌شوند برای استفاده در موتورهای جت ماهواره‌ها، درمان سرطان و برخی حوزه‌های دیگر مناسب هستند.
روی ویتنی مدیرعامل بی‌ان‌ان‌تی می‌گوید: «واگذاری لیسانس تولید نانولوله‌های نیترید بور به شرکت ما نشان می‌دهد که مراکز تحقیقات ملی نظیر ناسا و آزمایشگاه برکلی از شرکت نوپای بی‌ان‌ان‌تی حمایت می‌کنند تا دستاوردهای آن‌ها از طریق این شرکت وارد بازار شود. این موضوع جالب و درس‌آموز است."
تئوری تولید نانولوله‌های نیترید بود اولین بار توسط ماروین کوهن در سال 1994 در آزمایشگاه برکلی مطرح شد و یک سال بعد توسط زتل این ماده سنتز شد. اما از همان ابتدا چالش تولید نانولوله‌های عاری از نقص وجود داشت. معمولاً در حوزه تولید نانولوله، کیفیت حرف اول را می زند.
نانولوله‌های نیترید بور شباهت بسیار شبیه به نخ هستند اما از فولاد مستحکم‌تر بوده و تا دمای 900 درجه سانتیگراد مقاومت حرارتی دارند. این نانولوله‌ها از ورق‌های نیترید بور که ضخامتی در حد چند اتم دارند تشکیل شده به طوری که ورق نیترید بور لوله‌ای‌ شده و استوانه‌هایی را پدید می‌آورد. هرچند نانولوله‌های کربنی شهرت بیشتری دارند اما نانولوله‌های نیترید بور توجه بیشتری را به خود جلب کرده‌اند. دلیل این امر آن است که این نانولوله‌ها نسبت به همتایان کربنی خود در برابر حرارت، تابش‌های نوترونی و ولتاژ مقاومت بیشتری دارند. استحکام هر دو نانولوله، نیترید بور و کربن، یکسان است.